...ΤΟΥ ΓΑΙΔΟΥΡΙΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ...

.. .Τέλειωσε όμορφα η εβδομάδα μου,όπως άρχισε,με πολύ και ενδιαφέρουσα δουλειά,με ευχάριστες εκπλήξεις πάσης φύσεως,με γεμάτες ώρες.

..Παρασκευή απόγευμα,6.30 περίπου η ώρα και πλησιάζω προς το παρκαρισμένο αυτοκίνητο μου,για να επιστρέψω επιτέλους σπίτι μου.

Στο μόνιμο στενάκι που το παρκάρω,στην αρχή του δρόμου,υπάρχουν και από τις δύο μεριές,οι γνωστές προσβάσεις για τους ανάπηρους.

ΟΧΙ!!ΔΕΝ ήταν πιασμένες από παρκαρισμένα αυτοκίνητα!!( Περίεργο έτσι?..).Το τραγικό,ήταν το παρακάτω που θα διαβάσετε.

.Μπαίνω λοιπόν στο στενό,προσπερνώ τις μπάρες,πλησιάζω στο αυτοκίνητό μου,ενώ παράλληλα ακούω αυτοκίνητο να πλησιάζει και αυτόματα να σβήνει την μηχανή του.Γυρίζω το κεφάλι και βλέπω κάποιον να παρκάρει ακριβώς στις προσβάσεις για τους ανάπηρους.
Τον πλησιάζω και ακολουθεί ο εξής.ελληνικότατος διάλογος..
     ( ΣΗΜ.οι επιβάτες του Ι.Χ ήταν ένα ζευγάρι μεταξύ 35-40 και με το περίπου 11χρονο άρρεν βλαστάρι τους).

(.εγώ.) -Συγνώμην κύριε,εδώ που παρκάρατε είναι η διάβαση για τους ανάπηρους.
(.αυτός.)-Εντάξει κυρία μου,πόσοι ανάπηροι πια θα περάσουν όση ώρα θα αφήσω εδώ το αυτοκίνητό μου???
(.εγώ.)(με μάτι γουρλωμένο και μη πιστεύοντας σε αυτό που άκουσα..)

-Μα τι είναι αυτά που λες χριστιανέ μου!?Και κανένας να μην περάσει,οφείλεις να σεβαστείς τον λόγο ύπαρξης αυτής της διευκόλυνσης!!Εξ΄'αλλου εγώ φεύγω τώρα,ελάτε να παρκάρετε στη δική μου θέση..
(.η κυρία του κυρίου και η κολώνα του σπιτιού τους..)

-'Ελα βρε κοπέλλα μου και μας καθυστερείς!Λίγο θα μείνουμε.Δεν θα γίνει πια και η συντέλεια του κόσμου όση ώρα θα λείψουμε..
(..το βλαστάρι τους.).-Μπαμπά,πάμε να φύγουμε από εδώ,αφού η κυρία λέει πως δεν επιτρέπεται..
(.αυτός προς τον απόγονό του.).-Σταμάτα Χάρη επιτέλους να πετάγεσαι εκεί που δεν σε σπέρνουν!..Εδώ βρήκαμε,εδώ θα μείνουμε.
(.εγώ..)-Συγχαρητήρια κύριέ μου για το παιδάκι σας!Αλήθεια,δικό σας είναι??.

.

..Και έφυγα εκνευρισμένη ακούγοντας τις πόρτες του αυτοκινήτου να ανοίγουν και την πολιτισμένη οικογένεια να βγαίνει από αυτό..
Μέσα στον θόρυβο της δικής μου μηχανής,άκουσα αμυδρά την φωνή του μικρού βλασταριού,να λέει στον πατέρα του..-'Γιατί ρε μπαμπά μας έκανες πάλι ρεζίλι.????!!!!"

.".Από ρόδο βγαίνει αγκάθι και από αγκάθι βγαίνει ρόδο'..

Ευτυχώς που σε αυτή την περίπτωση,δεν υπάρχει συνέχεια της συγκεκριμένης τερατογέννησης και το DNA,ευτυχώς σκάλωσε κάπου,χωρίς να δώσει συνέχεια της άσχημης αυτής κληρονομικότητας..
  Λυπάμαι όμως ρε γαμώτο για τον πιτσιρικά που θα ντρέπεται κάποια στιγμή για τους γονείς του.

Γιατί είναι ορισμένα πράγματα που δεν διδάσκονται στα σχολειά.Ή και να διδάσκονται,εάν δεν βρουν πρόσφορο έδαφος,δεν πιάνουν τόπο..!
  

Λυπάμαι ακόμα γιατί ο "ωχαδελφισμός" και το "μακριά από τον κ. μας",θα αργήσουν πολύ να σταματήσουν να μας χαρακτηρίζουν σαν ράτσα και σαν λαό..
  Λυπάμαι περισσότερο,ότι δεν θα είμαστε πλέον πρότυπα για τα παιδιά μας και για τις επόμενες γενιές.

Οι χειρότεροι και αμείληκτοι κριτές μας θα είναι οι απόγονοί μας,-ευτυχώς από την μια πλευρά-γιατί ίσως κάποτε με την σκληρή κριτική τους,μπορέσουν να ταρακουνήσουν τα σκουριασμένα μας μυαλά..

..Η εβδομάδα μου τελείωσε όμορφα,μέχρι τις 6.30 το απόγευμα,εκείνης της Παρασκευής...

h-Σ