Γράφει ο Παναγιώτης Θ. Τουμάσης
Ποιος είδε τον Καραμανλή,
λιγνόν από την πείνα,
να σεργιανίζει στη Βουλή,
Κώστα, δεν έχεις πια λεφτά,
να φας κάνα σουβλάκι,
για μήπως βγαίνεις στα κλεφτά
και μόνο Κολωνάκι;
Το κίνημα σε φόβισε,
παιδιώνε και μανάδων,
που βουλευτές εγκλώβισε,
μετά γιαουρτίων και κάδων;
Κι αν η Νατάσσα σ’ έπεισε
να πας στα Βόδι-Λάιν,
απ’ τις θυσίες, βλέπεις, ε;
Σε θέλει κι η Φροϊλάιν!
Το σκέφτεσαι, Καραμανλή,
πως τώρα πια η Αγγέλα,
για σένα νοιάζεται πολύ
και σε ποθεί με τρέλα;
Μέχρι κι ο φίλος Νικολά,
στα Ηλύσια Πεδία,
την Κάρλα του παραφυλά,
μη ’ρθεί σε σένα! Ω, Δία!
Νατάσσα, να τόνε χαρείς,
τον κούκλο που παντρεύτης,
τι κι αν τον διώξαμε νωρίς,
αυτός δεν ήταν κλέφτης…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου