ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΪΔΟΥΡΙΝΗ ΜΑΣ ΕΠΟΧΗ

Εικόνες …Κατοχής

Η επιστροφή της …μισής μερίδας!

 

 Η έκφραση ‘μισή μερίδα’ είχε να εμφανιστεί από τη δεκαετία του ’60. Στην Ελλάδα της φτώχειας και της μετανάστευσης, υπήρχαν τα γνωστά αθηναϊκά «μαγεριά» τα οποία έδιναν την ευκαιρία στους πελάτες τους να αγοράσουν στη μισή τιμή, μισή ποσότητα φαγητού. Επρόκειτο για ένα «έθιμο’ – κληρονομιά της Κατοχής όταν πολλοί Έλληνες αναγκάζονταν να φάνε λιγότερο, απλά για να επιβιώσουν. Να όμως που στην Ελλάδα της τροϊκανής κατοχής, η «μισή μερίδα» μαζί με τη μισερωμένη» μας ζωή, επιστρέφει.

Ο λόγος για τη νέα τάση στα εστιατόρια να δίνουν αυτή την εναλλακτική στους πελάτες τους, οι οποίοι δεν μπορούν πλέον να βγαίνουν για φαγητό έξω. Πιο συγκεκριμένα, στο γνωστό αθηναϊκό εστιατόριο της λεωφόρου Συγγρού, τον Άι Νικόλα, πρόσφατα καθιέρωσαν το «Mezzo Menu», που σημαίνει ότι όλα τα πιάτα τού a la carte μενού μπορείς να τα επιλέξεις στη μισή ποσότητα άρα και στη μισή τιμή. Όπως η διοίκηση του εστιατορίου μάλιστα σε πρόσφατη παρουσίαση του concept «η οικονομική συγκυρία άλλωστε απαιτεί ευελιξία».

Η τάση όμως αυτή συνεχίζεται σε όλη την πρωτεύουσα. Αυτές τις ημέρες στο ρεστοράν Da Vinci της Αγίας Παρασκευής ο σεφ Φίλιππος Δημόπουλος ετοιμάζει μισή μερίδα γαρίδες τεμπούρα με κανταΐφι και κρέμα ταραμά με μόλις 7 ευρώ, μισή μερίδα  γιουβέτσι με καραβίδες, λιαστές ντομάτες με 9 ευρώ και μισές μερίδες γουρουνόπουλο. Στην ίδια όμως λογική κινούνται και πολλά ψητοπωλεία, τα οποία έχουν ξεκινήσει να διαθέτουν τα είδη τους σε μειωμένες ποσότητες αποσκοπώντας στο να συγκρατήσουν το αγοραστικό κοινό. Όπως μάλιστα τονίζουν, από τη στιγμή που γνωστές αλυσίδες εστίασης καταφεύγουν σε μειώσεις τιμών σε τυρόπιτες και καφέδες, δεν είναι δυνατό η λαϊκή εστίαση να μείνει πίσω.

Όμως όλα τα παραπάνω σηματοδοτούν και κάτι άλλο. Το οριστικό τέλος της περιόδου κραιπάλης, όπου βλέπαμε τους Έλληνες να παραγγέλνουν φαγητό σε απίστευτα μεγάλες μερίδες, δίχως να το καταναλώνουν. Μια τάση υπερβολής που σε μεγάλο βαθμό προκαλούσε εντύπωση στους τουρίστες, όταν έβλεπαν μεγάλες ποσότητες τροφίμων να πετιούνται, έτσι, απλά για το «κέφι μας».

Η τάση πλέον, εκτός από τη μισή μερίδα, είναι όσο φαγητό δεν καταναλώνεται εντός καταστήματος, να δίδεται σε σακούλες, καθώς ελάχιστοι είναι οι συμπατριώτες μας που νιώθουν βολικά να αφήνουν φαγητό στο τραπέζι τη στιγμή που χιλιάδες συμπολίτες μας συνωστίζονται στις ουρές των συσσιτίων.

 

Πηγή  

 Σημείωση Gaidouristas
Χωρίς να είμαστε φίλοι κανενός άλλου λαού συμφωνούμε απόλυτα με το σχόλιο που δημοσιεύεται κάτω από την ανάρτηση …

Αυτά μια ζωή υπήρχαν στην Γερμανία και χωρίς κρίση. Ο Γερμανός παραγγέλνει πάντα όσο μπορεί να φάει και όχι για να γεμίσει το τραπέζι. Δεν αφήνει φαγητό να γυρίσει πίσω και όταν είναι μεγάλη μερίδα και δεν μπορεί να το φάει, ζητάει ένα αλουμινόχαρτο για να το πάρει στο σπίτι. Είναι θέμα παιδείας, για να μην πω πολιτισμού. Σε εμάς γέμιζε το τραπέζι και τα μισά πετιούνται, απλώς για να δείξουμε ότι έχουμε από όλα και ας μην μπορούμε να τα φάμε. Η κρίση μας δεν είναι μόνο οικονομική, είναι πρωτίστως κρίση αξίων Αν ήταν μόνο οικονομική θα την είχαμε ξεπεράσει.