Ο ΞΕΠΕΣΜΟΣ ΤΩΝ ΓΑΪΔΟΥΡΙΩΝ ΠΟΥ ΓΛΕΝΤΟΥΣΑΝ ΜΕ ΔΑΝΕΙΚΑ ΛΕΦΤΑ

 

Κατάρρευση ιστορικών ελληνικών επιχειρηματικών οικογενειών

Κάθε ελληνική οικογένεια έχει να διηγηθεί ένα δράμα κατά τη διάρκεια αυτής της πρωτοφανούς κρίσης. Ολοι έχουμε, π.χ., έναν άνεργο αδελφό, ξάδελφο ή κολλητό φίλο και έχουμε προσπαθήσει να του βρούμε καμιά δουλειά ή και ει δυνατόν να τον ενισχύσουμε σε κάποια έκτακτη ανάγκη. Αν κάτι εξάλλου κρατά την κοινωνία μας ακόμα όρθια είναι η αλληλεγγύη και ο περίφημος οικογενειακός ιστός. Ενα άλλο επίσης απόλυτα ελληνικό χαρακτηριστικό είναι ο επονομαζόμενος «οικογενειακός χαρακτήρας» των επιχειρήσεών μας. Σχήματα που πηγαίνουν από γενιά σε γενιά, όμιλοι χτισμένοι με ιστορία αποτελούν πλειονότητα σε μια αγορά που παρά την εξέλιξη διατήρησε τα εθνικά χαρακτηριστικά της. Να, όμως, που η κρίση έρχεται να αλλάξει κι αυτό το ελληνικό δεδομένο, μια και οι εγχώριοι οικογενειακοί όμιλοι που χάθηκαν στη σκόνη του κραχ είναι πλέον πραγματικότητα. Το «business stories», λοιπόν, παρουσιάζει σήμερα τις οικογενειακές εκείνες επιχειρήσεις που την τελευταία διετία  έχασαν τη γη κάτω από τα πόδια τους. Τις εταιρείες που ενώ ήταν στο παρελθόν ακμαίες και ισχυρές, σήμερα βρίσκονται μεταξύ φθοράς, αφθαρσίας, άρθρου 99 ή ακόμα και χρεοκοπίας.

PETZETAKIS
Ο άρχοντας των πλαστικών έγινε φυγάς

Υπήρξε φίλος με την επιχειρηματική και πολιτική ελίτ της χώρας. Αστός, μπον βιβέρ, γλυκομίλητος άνθρωπος, με αγάπη στην καλή ζωή, τις «ακριβές» γυναίκες, τα σπορ αυτοκίνητα κι όλα αυτά που θα ποθούσε ο καθένας. Με μία διαφορά όμως: ο κ. Γιώργος Πετζετάκις δεν τα ποθούσε απλά, τα είχε κιόλας. Ωσπου με βίαιο τρόπο τα έχασε πριν από 15 ημέρες. Ο φίλος και συνεργάτης του βιομηχάνου κ. Χάρης Λαμπρόπουλος, στα τέλη του 2011, όταν και τον πρωτοσυνέλαβαν για χρέη προς το Δημόσιο, δήλωνε αγανακτισμένος στο «ΘΕΜΑ»: «Ο Γιώργος δεν είναι δα και ο φοροφυγάς που κάποιοι θέλουν να παρουσιάσουν. Δεν είναι δα και ο… Ρωχάμης». Ποιος θα του το ’λεγε πως λίγους μήνες αργότερα ο κολλητός του φίλος, στο όνομα του οποίου έπινε νερό και ορκιζόταν, θα αντέγραφε τον διαβόητο κακοποιό. Φυγάς δεκάδες φορές ο Βαγγέλης Ρωχάμης, φυγάς λοιπόν εδώ και μία εβδομάδα ο πάλαι ποτέ άρχων των πλαστικών σωλήνων. 

Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που με την ανακοίνωση της δεκαετούς ποινής φυλάκισης χωρίς αναστολή του επιχειρηματία για χρέη 4 εκατ. ευρώ προς το κράτος έλεγαν πως ήταν θέμα ωρών η παρουσίασή του στην Αστυνομία. «Είναι θέμα τιμής. Να το δείτε που θα παραδοθεί και τελικά θα δώσει και τα χρήματα», μας είπε πρώην σύμβουλος του επιχειρηματία, ο οποίος θέλησε να κρατήσει την ανωνυμία του. Κι όμως, για μια ακόμη φορά ως και οι στενότεροι συνεργάτες και φίλοι του κ. Πετζετάκι διαψεύστηκαν. Το αγαπημένο παιδί της κοσμικής και επιχειρηματικής Αθήνας εδώ και εβδομάδες είναι εξαφανισμένο από προσώπου Γης. Τα σενάρια τον φέρνουν εκτός Ελλάδας και πιο συγκεκριμένα σε χώρα της Μέσης Ανατολής, όπου φέρεται να είχε καταφύγει πολύ πριν από την εις βάρος του απόφαση. Σε επικοινωνία που είχαμε με την εταιρεία, κανείς δεν γνώριζε κάτι, ενώ συνεργάτιδά του μας είπε πως είχε να εμφανιστεί πάνω από έναν μήνα εκεί. Αλλο σενάριο υποστηρίζει ότι ο κ. Πετζετάκις βρίσκεται ακόμα στην Αθήνα, κρυμμένος σε φιλικό του σπίτι στην παραλιακή ζώνη της πόλης, προσπαθώντας να συγκεντρώσει μέσω τρίτων μέρος του ποσού που οφείλει προκειμένου να γλιτώσει τη βαριά καταδίκη.

Σε κάθε περίπτωση, η υπόθεση Πετζετάκι συγκλονίζει την Αθήνα. Δύσκολα μπορεί εξάλλου να πιστέψει κανείς πως από μια περιουσία που άγγιζε περί τα 100 εκατ. ευρώ, με πολλά ακίνητα σε όλη την Αττική, κότερα, χρυσαφικά και σκάφη, δεν έχει μείνει τίποτα. Αν και ήταν γνωστή η ροπή του businessman στην πολυτέλεια, και πολύ περισσότερο της συζύγου του Ντονατέλας και ζούσαν σε ένα εκπληκτικό παλιό αρχοντικό στην Κηφισιά, με γήπεδα μπάσκετ και τένις, κανείς δεν πιστεύει πως αυτή τη στιγμή δεν έχει κάπου κρυμμένα τα απαραίτητα 4 εκατ. ευρώ τα οποία θα τον βγάλουν από τη δύσκολη θέση. Κι όμως, η περυσινή εξομολόγηση του κολλητού του κ. Πετζετάκι, κ. Λαμπρόπουλου, ίσως και να λύνει εν μέρει το μυστήριο αυτό. «Ο Γιώργος έφτασε στο σημείο να εκποιήσει προσωπικά περιουσιακά στοιχεία για να στηρίξει την εταιρεία και να πληρώσει το προσωπικό. Το πρόβλημα όμως των χρεών προς το κράτος δημιουργήθηκε από μια εταιρεία με την οποία ο όμιλος Πετζετάκις βρίσκεται εδώ και ενάμιση χρόνο σε δικαστική εκκρεμότητα: την ελβετική Javes Services, η οποία είχε τάξει ένεση ρευστότητας 300 εκατ. δολαρίων, όμως ξεγέλασε τον επιχειρηματία», τονίζει ο κ. Λαμπρόπουλος. Δεν είναι τυχαίο μάλιστα πως επιχειρηματίας, φίλος του κ. Πετζετάκι, διέδιδε την προηγούμενη εβδομάδα πως πριν από καιρό ο γόνος της μεγάλης βιομηχανικής οικογένειας του είχε ζητήσει δανεικά. Εντύπωση όμως προκαλεί κι ένα παράλληλο γεγονός. Πώς ενώ για πολλές άλλες περιπτώσεις οι Αρχές κινούνται με πρόγραμμα και πετυχαίνουν τις συλλήψεις, στην περίπτωση του μεγάλου αυτού επιχειρηματία επιδεικνύεται μεγάλη κωλυσιεργία. Σύμφωνα με πηγές μας, παρά το ότι ο κ. Πετζετάκις εδώ και μέρες είναι φυγάς και δεν παρουσιάζεται αυτοβούλως, καμία διαδικασία δεν έχει κινηθεί εναντίον του, ενώ μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές εδώ οι γραμμές δεν έχει υπάρξει διεθνές ένταλμα εις βάρος του. Θα πρέπει να πούμε πως στις περιπτώσεις οικονομικού εγκλήματος η Ελλάδα έχει το δικαίωμα να ζητήσει τη συνδρομή ξένων χωρών με τις οποίες υπάρχουν συμφωνίες σε δικαστικό επίπεδο. Ανθρωποι του περιβάλλοντος Πετζετάκι μιλούν αυτή την περίοδο για την αδελφή του επιχειρηματία κυρία Σίσσυ Πετζετάκι, που με τις υψηλές πολιτικές διασυνδέσεις της φέρεται να προσπαθεί με νύχια και με δόντια να βοηθήσει τον αδελφό της τόσο με τις γνωριμίες της όσο και με κάθε δυνατή οικονομική συνδρομή.

SATO
Από τον Αρη στον... Πλούτωνατης κρίσης

Η εταιρεία που συνδέθηκε με τη Θεσσαλονίκη, η φίρμα της οποίας ταυτίστηκε όσο καμιά άλλη με τη μεγάλη ομάδα μπάσκετ του Αρη, των Γκάλη και Γιαννάκη τη δεκαετία του ’80, βραβεύτηκε για την καινοτομία της το 1987 και θεωρούνταν το 10 το καλό, σήμερα βρίσκεται στη δύσκολη θέση να έχει καταθέσει πρόταση υπαγωγής της στο άρθρο 99. Οταν πριν από 44 χρόνια ο κ. Σωτήρης Θεοδωρίδης κατέβηκε από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα, ήταν αποφασισμένος να πετύχει το στοίχημα που είχε βάλει με τον εαυτό του, ότι θα κάνει δηλαδή το brand SATO συνώνυμο των επίπλων γραφείου. Παρόλο που ο πατέρας του Κωνσταντίνος Θεοδωρίδης ήταν επιφυλακτικός απέναντι σε αυτό του το εγχείρημα, εκείνος πήρε το ρίσκο - όπως έκανε και αργότερα με την Pasal. Κι έτσι μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα οι περισσότερες επιχειρήσεις, αλλά και αρκετοί ιδιώτες, είχαν εξοπλίσει τα γραφεία τους με έπιπλά του. Ηταν 2008 όταν ο κ. Σωτήρης Θεοδωρίδης πήρε την απόφαση να παραδώσει το τιμόνι της εταιρείας στον γιο του Γιώργο και να στραφεί προς νέα αντικείμενα, όπως είναι τα εμπορικά κέντρα. Απόφοιτος του Κολλεγίου Αθηνών και με σπουδές στη Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο της Βοστόνης, ο κ. Γιώργος Θεοδωρίδης μαθήτευσε στο πλευρό του πατέρα του μέχρι να αναλάβει τη θέση του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου της εταιρείας. Ολοι μιλάνε για έναν πολύ αριστοκρατικό νεαρό, αληθινό κολεγιόπαιδο, με εξαιρετική ευγένεια και στυλ. Μόνο που εκείνος ανέλαβε την εταιρεία σε μία από τις πιο δυσχερείς οικονομικές συγκυρίες.

Το 2007 οι πωλήσεις του γκρουπ SATO έφταναν τα 100 εκατ. ευρώ, πάνω από 650 άτομα απασχολούνταν σε αυτήν, ενώ είχε πατήματα και σε τρίτες χώρες. Παράλληλα ο κ. Σωτήρης Θεοδωρίδης ανακοίνωνε μεγαλεπήβολα σχέδια στα εμπορικά κέντρα με τη δημιουργία του «Athens Heart». Ενός mall του οποίου η τύχη από την αρχή φάνηκε πως θα είναι ιδιαίτερα δύσκολη, λόγω της μεγάλης κρίσης που ήδη έκανε αισθητή την παρουσία της στη χώρα μας και που για έναν περίεργο λόγο, ενώ όλοι πίστευαν πως πρώτο αυτό θα παρουσίαζε προβλήματα λόγω αυτής της συγκυρίας, η SATO -έστω και για λίγο, όπως λένε οι κακές γλώσσες- το πρόλαβε. Αν μπορεί να προσδιοριστεί ο κατήφορος που πήρε η SATO από κάτι, αυτό είναι η λέξη «ντόμινο». Τα πρώτα δείγματα του κραχ αφορούσαν μια σειρά από σήματα της βορειοελλαδίτικης οικογένειας, όπως τα Bo Concept, ENTOS, Maison Coloniale, Divani & Divani. Το αξιοπερίεργο, όμως, ήταν πως ενώ η επιχείρηση βούλιαζε, την ίδια στιγμή ο κ. Θεοδωρίδης έριχνε χρήμα σε μεγαλεπήβολα σχέδια εμπορικών κέντρων. Πολλοί, λοιπόν, είναι εκείνοι που θεωρούν θέμα χρόνου τη μετακύλιση του προβλήματος SATO και στη συγγενή Pasal Development, την εταιρεία διαχείρισης του «Athens Heart». Ενα εμπορικό κέντρο το οποίο επί δύο χρόνια βάζει και βγάζει πωλητήρια, ενώ προβλήματα δημιουργήθηκαν και ως προς μια επένδυση που ήθελε να υλοποιήσει στη Νέα Λάμψακο, ύψους 20 εκατ. ευρώ. Βέβαια δεν είναι λίγοι εκείνοι που λένε πως δεν είναι δυνατόν η SATO να ζητά προστασία από τους πιστωτές της δίχως να έχει κάποιο πλάνο και για τις άλλες δραστηριότητες των μελών της οικογένειας Θεοδωρίδη, όπως το  «Athens Heart» και η επένδυση στην ενέργεια με τη SATO Energy. Μάλιστα οι πιστωτές κάνουν λόγο για προσπάθεια αναδιάρθρωσης της εταιρείας επίπλων που εξελίχθηκε τα τελευταία χρόνια όχι για να εξασφαλίσει κεφάλαια σωτηρίας προς αυτήν, αλλά για να μετακυλίσει χρήματα προς άλλες επενδύσεις εκτός εταιρείας.

.lak
Πίσω από τα σίδερα της φυλακής ο Λάκης Γαβαλάς

«Της φυλακής τα σίδερα είναι για τους λεβέντες», λέει ο λαός μας. Και είναι αλήθεια πως αν και κανείς δεν το περίμενε, ο Λάκης Γαβαλάς αποδεικνύεται ισχυρή προσωπικότητα αντέχοντας πίσω από τα σίδερα εδώ και μήνες. Αν ένας επιχειρηματίας αντανακλά με την παρουσία του τις χαρούμενες και ανέμελες ημέρες της Ελλάδας, αυτός είναι ο εκκεντρικός πρώην χορευτής Λάκης Γαβαλάς. Οπως, όμως, συμβαίνει με κάθε καλό πάρτι που σέβεται τον εαυτό του, και ο Λάκης οργάνωνε πάντα τα πιο εντυπωσιακά πάρτι στο σπίτι του στη Φτελιά στη Μύκονο, έτσι και αυτό της χώρας μας κατέληξε σε ένα οδυνηρό hangover εξαιτίας της κρίσης χρέους. Ακόμα και η ψυχή του πάρτι, ο Λάκης Γαβαλάς, που κάποτε μετρούσε στη συλλογή του με τις πανάκριβες τσάντες Hermes, μετρά πληγές. Για την ακρίβεια, το μεγάλο του δημιούργημα, η .LAK, έβαλε τίτλους τέλους, με τον ίδιο να οδηγείται στον Κορυδαλλό και την οικογένειά του να έχει ρημάξει, αφού μέχρι και η αδελφή του Νότα οδηγήθηκε με χειροπέδες στον ανακριτή για υπόθεση φοροδιαφυγής 5 εκατ. ευρώ. Για όσους γνωρίζουν πράγματα και καταστάσεις στη .LAK, είναι γνωστό πως ο Λάκης Γαβαλάς σπάνια ασχολούνταν με το operational σκέλος των δραστηριοτήτων. Ηταν ο άνθρωπος που έβλεπε τα σχέδια, μιλούσε με τους ξένους προμηθευτές και κάθε μεσημέρι έτρωγε το φαγητό που μαγείρευε ειδικά γι' αυτόν η μαγείρισσα της εταιρείας, σερβιρισμένο σε πανάκριβα πιάτα με αναμμένα κεριά και μετακινούνταν με Rolls Royce. Βασισμένος ο όμιλος σε μια οικογενειακή δομή, όπου ο ίδιος ο επιχειρηματίας και συγγενικά του πρόσωπα (η αδελφή του Νότα και ο γαμπρός του Κώστας Πανουσόπουλος) είχαν τον πρώτο λόγο, ο Λάκης Γαβαλάς είχε επικεντρωθεί στο μάρκετινγκ, στις σχέσεις με τους διεθνείς οίκους μόδας όπως οι Burberry, Dolce & Gabbana, Dsquared και το σχέδιο ρούχων και κοσμημάτων. Τα «απεχθή», όπως τα ανέφερε, οικονομικά τα άφηνε για άλλους και, όπως φάνηκε από την ιστορία, τελικά την πάτησε. Η πορεία της .LAK, πάντως, ήταν προδιαγεγραμμένη. Ηδη από το 2009 είχαν ξεκινήσει οι πρώτοι τριγμοί, καθώς η πτώση των πωλήσεων σε συνδυασμό με τη μεταφορά του ομίλου σε ιδιόκτητες εγκαταστάσεις φόρτωσαν τους λογαριασμούς της εταιρείας με υπέρογκες δαπάνες. Η ραγδαία πτώση της κατανάλωσης -μέχρι και 40%- μέσα στη διετία 2009-2010 ήταν η θρυαλλίδα των αρνητικών εξελίξεων: ήταν η εποχή που η .LAK αποφάσισε να κλείσει μαγαζιά της σε περιοχές όπως η Γλυφάδα και η Πάτρα και να παγώσει την ανάπτυξή της σε Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, ΗΠΑ και Ιαπωνία.

BABIS VOVOS
Κατέρρευσαν οι πύργοι του Βωβού

Ηταν μια ανέμελη οικογένεια κατασκευαστών. Οι ιδιοκτήτες της ομάδας μπάσκετ του Αμαρουσίου, που λάτρευαν όσο τίποτε άλλο τα μπουζούκια, τις παρέες με το τζετ σετ της χώρας, τα ράλι και τη Μύκονο, οι άνθρωποι που χάρη σε μια σειρά ευνοϊκών γι’ αυτούς ρυθμίσεων μετέτρεψαν τη λεωφόρο Κηφισίας σε «Βωβούπολη», δηλαδή μια βαλκανική Νέα Υόρκη. Η οικογένεια του Μπάμπη Βωβού βασίστηκε στο όνειρο του κάθε Ελληνα: τις κατασκευές. Και πραγματικά τα κατάφερε. Μέχρι που η πρόσφατη κρίση τής χτύπησε την πόρτα. Η απόφαση πολλών επιχειρήσεων να ξενοικιάσουν τα γραφεία που η «Μπάμπης Βωβός» νοίκιαζε σε αυτές για χρόνια, το τσουνάμι που ακολούθησε την τραγική οικονομική κατάσταση της Ελλάδας στον κλάδο του real estate και μια σειρά ατυχών επιλογών όπως ο Βοτανικός οδήγησαν την εταιρεία στον προθάλαμο του άρθρου 99. Αν έλεγε κάποιος πριν από πέντε χρόνια πως ο συνήθως υπερόπτης και εστέτ Μπάμπης Βωβός των εκατομμυρίων, του οποίου τα παιδιά ήταν ικανά να πάνε για ένα short weekend στο Ντουμπάι και ζούσαν στις μεζονέτες με την εσωτερική πισίνα που τους είχε χτίσει, θα ζητούσε προστασία έναντι των πιστωτών του, θα τον περνούσαμε για τρελό. Κι όμως, η εταιρεία αυτή τη στιγμή δεν έχει καν τη δυνατότητα να καταβάλει μισθούς και αποζημιώσεις ύψους 5 εκατ. ευρώ στους εργαζομένους της, έχει διατηρήσει μόλις 30 υπαλλήλους, όταν πριν από λίγο καιρό είχε περίπου 300, και παλεύει για να βγει από τη δύσκολη θέση. Ακόμα και ο γνωστός για την αγάπη του στην καλή ζωή και τα ράλι Αρης Βωβός (με διακρίσεις σε εθνικό επίπεδο, μεταξύ άλλων, και στο Ράλλυ Ακρόπολις) έχει κλειστεί στον δικό του κόσμο, έχει διακόψει τις κοινές εξόδους στα μπουζούκια με τη σύζυγό του Βίκυ και η μόνη πολυτέλεια που επιτρέπει στον εαυτό του είναι το γκολφ. Μάλιστα η οικονομική κρίση που χτύπησε την οικογένεια πριν από δύο χρόνια έφερε κρίση και στη σχέση του με τη σύζυγό του. Το ζευγάρι είχε φτάσει πολύ κοντά στο διαζύγιο, ενώ άφησαν το υπέροχο σπίτι τους στο Κεφαλάρι και ζουν σε ένα άλλο που νοίκιασαν στην Πολιτεία. Το ίδιο συμβαίνει και με την πάντοτε κοσμική αδελφή του Αντα, η οποία έχει σταματήσει εδώ και καιρό να προκαλεί τα βλέμματα με τα υπερβολικά της ψώνια, ή με την προσωπική της ζωή (υπήρξε εποχή που τα περιοδικά δεν κυκλοφορούσαν αν δεν είχαν φωτογραφία της Αντας με τον αγαπημένο της τότε, πλαστικό χειρουργό Ζήση Μπουκουβάλα, που αργότερα παντρεύτηκε την Αλκηστη Πρίνου). Στον αντίποδα των δύο, η τρίτη αδελφή τους, η πάντοτε μετρημένη Ναταλί, δικαιώνεται για τους χαμηλούς τόνους που ανέκαθεν κρατούσε δουλεύοντας στην οικογενειακή επιχείρηση. Το μεγάλο χαστούκι για την αυτοκρατορία του Μεσσήνιου Μπάμπη Βωβού ήρθε το 2010, όταν δηλαδή φάνηκε το αδιέξοδο σε σχέση με το εμπορικό κέντρο του Βοτανικού. Η χρονοτριβή του Συμβουλίου της Επικρατείας (ακύρωσε έπειτα από προσφυγή κατοίκων την ανέγερση του mall) αλλά και η αναπροσαρμογή των σχεδίων της ΠΑΕ Παναθηναϊκός προκάλεσαν καθυστερήσεις στον σχεδιασμό του γκρουπ. Κι ας έλεγε εδώ και δύο χρόνια δεξιά κι αριστερά πως το project «είναι ζωντανό» τόσο για χρηματιστηριακούς όσο και για λόγους επιβίωσης. Επίσης και πολυεθνικές επιχειρήσεις όπως οι Wind, MediaMarkt και άλλες αποχώρησαν από τα κτίρια που νοίκιαζαν στην κατασκευαστική, δημιουργώντας σημαντικές τρύπες. Ο Μπάμπης Βωβός έκανε τα πρώτα του βήματα στην περιοχή της Μεσσηνίας. Ο πατέρας του, προκειμένου να έχει ένα καλό μέλλον, τον πίεζε τότε να γίνει αγροφύλακας, όμως ο επιχειρηματίας, που είχε άλλα όνειρα για τη ζωή, σπούδασε τελικά στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Καθοριστική στην πορεία του υπήρξε η δεκαετία του ’80. Επειτα από επαφές που είχε σε ΗΠΑ και Μεγάλη Βρετανία αποφασίζει να φέρει πρώτος στην Ελλάδα τις κατασκευές από γυαλί. Επίσης, διαβλέποντας το πήξιμο του κέντρου της Αθήνας, ξεκινά κατασκευές επί της λεωφόρου Κηφισίας. Και τα καταφέρνει χάρη στις ικανότητές του αλλά και τις πολιτικές διασυνδέσεις που είχε. Η μεταφορά του συντελεστή δόμησης μετέτρεψε την εταιρεία σε κολοσσό, ενώ δεν είναι τυχαίο πως πλέον το Μαρούσι ονομάζεται «Βωβούπολη». Από το 2000, ο Αρης Βωβός προσπαθεί να πάρει τη σκυτάλη, ωστόσο ο πατέρας του εξακολουθεί να έχει παντού τα μάτια του. Πολλοί είναι αυτοί μάλιστα που θυμούνται τον Μπάμπη Βωβό να προσβάλλει ακόμα και ανοιχτά τον γιο του όταν προσπαθεί να αρθρώσει λόγο για δουλειές. Κι αυτό διότι ο Μπάμπης Βωβός ένιωθε πως είχε το αλάθητο. «Ομάδα που κερδίζει δεν την αλλάζεις», συνήθιζε να λέει, προφανώς αυτάρεσκα για τις δικές του επιχειρηματικές δυνατότητες. Σήμερα πάντως ο αυτοκράτορας των κατασκευών βρίσκεται κλεισμένος στο σπίτι του στο Παλαιό Ψυχικό, σκεπτόμενος τα λάθη που έκανε, αλλά και βλέποντας την κρίση να ρημάζει το δημιούργημά του. Τους πύργους που έχτιζε στην «άμμο» μιας χώρας που λέγεται Ελλάδα.

BODYLINE

Ο όμιλος που αδυνάτισε από την κρίση

Το πρώτο Bodyline ξεκίνησε τη λειτουργία του στις 14 Σεπτεμβρίου του 1968. Hταν η εποχή που το πρότυπο της «γεμάτης» καλλονής παραχωρούσε τα σκήπτρα στην Tουίγκι. Tα αδύνατα αλλά γυμνασμένα μοντέλα ήταν πια in, ενώ η επιστήμη τόνιζε τη σχέση υγείας και λεπτής σιλουέτας. Eτσι, τα Bodyline του κ. Λέοντα Λεβή σημείωσαν τεράστια επιτυχία. Στην ακμή του ο όμιλος διέθετε 30 studios στην Eλλάδα, από την Ξάνθη μέχρι τα Xανιά, και 3 στην Kύπρο. Aπασχολούσε, δε, σε μόνιμη βάση 1.700 άτομα, τα οποία τις περιόδους αιχμής ξεπερνούσαν τα 2.000. Ολα αυτά μέχρι που η κρίση οδήγησε τους Ελληνες σε πιο… φυσικές δίαιτες. Αποτέλεσμα του κραχ λοιπόν ήταν η Bodyline των Λέοντα και Εσθήρ Λεβή να χρωστάει στο κράτος μεγάλα ποσά και ο επιχειρηματίας στα 70 του χρόνια να περάσει μερικές ώρες στα κρατητήρια. Τα χρέη του ανέρχονταν στις 625.663,47 ευρώ. Το ποσό που χρωστά προέρχεται, σύμφωνα με πληροφορίες, κυρίως από ΦΠΑ που δεν αποδόθηκε. Το 2009 είχε προχωρήσει σε διακανονισμό, ο οποίος έληξε τον Οκτώβριο, χωρίς ο επιχειρηματίας να ανταποκριθεί. Πληροφορίες αναφέρουν ότι ο κ. Λεβή έχει χάσει ήδη σχεδόν τα μισά από τα περίπου 30 κέντρα αδυνατίσματος που διέθετε, ενώ μέσα στο επόμενο τετράμηνο οι οφειλές και τα χρέη του αναμένεται να εκτοξευτούν σε πάνω από 15 εκατ. ευρώ.

FENA
Χειροπέδες για την grande dame της Θεσσαλονίκης

Αναστάτωση επικράτησε πέρυσι στην κοσμική Θεσσαλονίκη όταν αποκαλύφθηκε πως η άλλοτε «σιδηρά κυρία» της τοπικής μόδας, η ιδιοκτήτρια των γνωστών καταστημάτων FENA Φάννυ Κάτσου, ήταν το πρόσωπο πίσω από τη λιτή ανακοίνωση του ΣΔΟΕ που ανέφερε την πρώτη αυτόφωρη σύλληψη βάσει του νέου νόμου για οφειλές ΦΠΑ προς το κράτος. Η 62χρονη που οργάνωνε επιδείξεις μόδας στις οποίες συμμετείχαν γνωστά μοντέλα και είχε έντονη κοινωνική και φιλανθρωπική δράση και υψηλές γνωριμίες στη Βόρεια Ελλάδα (το μάρκετινγκ της FENA είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο πρωτοτυπίας που πλήρωνε τα αεροπορικά εισιτήρια πελατών από την Αθήνα για τη Θεσσαλονίκη, όπως και τη μεταφορά τους από το αεροδρόμιο, προκειμένου να ψωνίσουν από το μαγαζί της).  Κατηγορήθηκε από το ΣΔΟΕ σε βαθμό κακουργήματος για μη απόδοση ΦΠΑ ύψους 400.000 ευρώ κατά το διάστημα Απριλίου - Αυγούστου 2011. Τα προβλήματα της FENA εδώ και καιρό ήταν γνωστά. Η άλλοτε κραταιά εταιρεία ένδυσης που εκπροσωπούσε στη Μακεδονία διάσημα σήματα όπως τα Escada, Betty Barclay, Gerry Weber και Tommy Hilfiger βρισκόταν ένα βήμα πριν από την καταστροφή, καθώς όλα έδειχναν πως είτε θα οδηγούνταν στο άρθρο 99 για προστασία από τους πιστωτές της είτε στην πτώχευση λόγω της κρίσης. Η άλλοτε ανθούσα επιχείρηση της Θεσσαλονίκης, που πήρε το όνομα της από τη δημιουργό της (Φάννυ - FENA), αδυνατώντας να αντεπεξέλθει στις οικονομικές της υποχρεώσεις, προσέφυγε στο Πρωτοδικείο της πόλης στις 10 Μαρτίου 2011 καταθέτοντας αίτηση υπαγωγής στο άρθρο 99. Η ενασχόληση της κυρίας Κάτσου με το εμπόριο ξεκίνησε το 1972, όταν δημιούργησε δύο καταστήματα στην Καλαμάτα, όπου ο σύζυγός της εργαζόταν ως γιατρός. Από μικρή είχε μέσα της το μικρόβιο του εμπορίου και της ένδυσης, ο πατέρας της, άλλωστε, διέθετε στη Θεσσαλονίκη βιοτεχνία ρούχων. Ετσι, μεγάλωσε μέσα στα υφάσματα και τα ραφτικά. Το 1978 μετακομίζει με τον σύζυγό της στη Θεσσαλονίκη και ανοίγει στο Ωραιόκαστρο τη δική της βιοτεχνία με την επωνυμία FENA. Τo 1985 εγκαταλείπει την παραγωγή και περνά στη χονδρική μέσω αντιπροσώπευσης γνωστών γερμανικών οίκων. Κοινωνικά η επιχειρηματίας συμμετείχε στον γνωστό για τις κοσμικές παρουσίες της γυναικείας ελίτ της Θεσσαλονίκης σύλλογο υπέρ των καρκινοπαθών «Στοργή». Φίλες της ήταν οι γνωστές Θεσσαλονικιές κυρίες Τίμη Μπακατσέλου και Δέσποινα Πορτοκάλη.

ELITE
Πάτησε την μπανανόφλουδα της κρίσης

Υπήρξε η μεγαλύτερη ελληνική παπουτσοβιομηχανία, με μεγάλη ανάπτυξη και επιτυχίες. Το 2008, μάλιστα, βραβεύτηκε στο Vigevano της Βορείου Ιταλίας ως μια εκ των κορυφαίων επιχειρήσεων στον κλάδο της. Ο λόγος για την οικογενειακή εταιρεία Elite του πολύ καλού επιχειρηματία κ. Δημήτρη Χριστοδουλάτου. Ενός επιχειρηματία που υπήρξε ένα από τα πρώτα θύματα της κρίσης στα μέσα του 2009 λόγω του τραβήγματος του χαλιού που του επιφύλαξαν οι πιστωτές του. Σύνθημα του ίδιου και της εταιρείας του είναι «η άνεση επί ποδός». Για να κατακτήσει όμως αυτή την «άνεση», ο κ. Χριστοδουλάτος, πρόεδρος της βιομηχανίας Elite, δεν πέρασε και πολύ «άνετα». Χρειάστηκε δουλειά, κόπο και αγωνία. Η πρώτη οικογενειακή επαφή με τον χώρο της υπόδησης έγινε λίγο μετά τον πόλεμο. Ηταν η δεκαετία του ’50, όταν ο πατέρας του επιχειρηματία, ωθούμενος από την εσωτερική μετανάστευση, έφυγε από την πατρίδα του -την Κεφαλονιά- για την Αθήνα. Εκεί, χωρίς κανένα εφόδιο, θα μάθει την τέχνη του παπουτσή. Γρήγορα, χάρη στο μεράκι του, θα γίνει ο καλύτερος παντοφλοποιός της Αθήνας. Σύντομα ο κ. Χριστοδουλάτος αποφασίζει ποιο θα είναι το μέλλον του. Οι δύο του αδελφές δεν θέλησαν να ασχοληθούν με τον κλάδο υπόδησης κι έτσι το 1975, τελειώνοντας τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις, μπαίνει αμέσως στη δουλειά. Είναι μόλις 23 ετών και ο πατέρας του έχει φτάσει ήδη τα 68, οπότε χρειάζεται κάποιον στο πόδι του. Η διετία 1978-1980 είναι η πιο δυναμική για τον νεαρό τότε επιχειρηματία, ο οποίος αποφάσισε να συνεταιριστεί με τον φίλο και συνεργάτη του κ. Ζαχαρά. Η εταιρεία στράφηκε και στον χώρο της λιανικής, με δικά της σημεία πώλησης, αξιοποιώντας τη μέθοδο του franchising. Στην ακμή της τα σημεία πώλησης έφτασαν περίπου τα 40, ενώ η Elite προχώρησε σε επενδύσεις και προς την Ανατολική Ευρώπη (Λιθουανία) αλλά και τη Μέση Ανατολή (Ντουμπάι). Παράλληλα, η Elite έφερε στην Ελλάδα τη φίρμα Bata, που αποτελεί έναν παγκόσμιο ηγέτη στον χώρο της υπόδησης, διαθέτοντας 9.000 καταστήματα.

ΑΤΛΑΝΤΙΚ
Ο «Ατλας» που τελικά λύγισε

Ενα ακόμα λουκέτο προστέθηκε πριν από μερικούς μήνες στο ζοφερό σκηνικό της ελληνικής οικονομίας. Οι κακοί χειρισμοί ετών της ιδιοκτήτριας οικογένειας της αλυσίδας σούπερ μάρκετ «Ατλάντικ» μέχρι το 2010 μπορούσαν να καλυφθούν λόγω της σχετικά καλής πορείας της χώρας. Οταν όμως η κατάσταση χειροτέρεψε, μια σειρά από παθογένειες οδήγησε την επιχείρηση στην καταστροφή, όπως έγινε και με μια σειρά προμηθευτών της. Κάπως έτσι, τον Αύγουστο του 2011 η εταιρεία κήρυξε πτώχευση, αφήνοντας στον δρόμο 2.500 εργαζομένους και δημιουργώντας καίριο πρόβλημα σε 2.000 προμηθευτές της. Η εταιρεία απέτυχε να ενταχθεί στο άρθρο 99, αφού μόλις το 6,7% των πιστωτών της συμφώνησε με τη συγκεκριμένη πρόταση. Κι όμως, η Ατλάντικ μόλις προ διετίας συμπεριλαμβανόταν στις πέντε μεγαλύτερες αλυσίδες σούπερ μάρκετ της χώρας με 3.700 εργαζομένους. Το 2009 η εταιρεία διέθετε 151 καταστήματα, τα περισσότερα εκ των οποίων τα πούλησε σε ανταγωνιστές τους τελευταίους μήνες της ζωής της. Η εταιρεία ξεκίνησε από τα ανατολικά προάστια της Αθήνας, πιο συγκεκριμένα από το Ελληνικό. Βασίστηκε σε προμήθειες της Αεροπορίας και κατόπιν μέσω σειράς συγχωνεύσεων γιγαντώθηκε και εισήχθη στο Χρηματιστήριο. Ο κ. Μανώλης Αποστόλου κατόρθωσε να μεγαλώσει σημαντικά την εταιρεία ώσπου η κρίση, σε συνδυασμό με τη μεγάλη κόντρα του με τον επίσης επιχειρηματία των σούπερ μάρκετ κ. Γαληνό Λαουτάρη, οδήγησε την κατάσταση στα άκρα.

GLOU
Βλέπουν φως στο τούνελ

Δεκτή έγινε πρόσφατα η αίτηση υπαγωγής στο άρθρο 99 της εταιρείας ένδυσης Γλου. Οι αρμόδιες Αρχές έκριναν πως το business plan των αδελφών Ακη και Γιώργου Γλου είναι βιώσιμο, ενώ δεν έλαβαν υπόψη τους τις αντιδράσεις του μοναδικού προμηθευτή που δεν ήθελε την υπαγωγή, της γερμανικής εταιρείας Puma, με την οποία η ελληνική οικογένεια βρίσκεται σε σύγκρουση. Ηδη, πάντως, οι κύριοι Ακης και Γιώργος Γλου έχουν κατορθώσει να ανακάμψουν εν μέρει, καθώς έκλεισαν μαγαζιά, περιόρισαν ζημιογόνες δραστηριότητες, μείωσαν αποθέματα, αποδεσμεύτηκαν από ενοίκια και ταυτόχρονα στράφηκαν και σε άλλες δραστηριότητες. Είναι εξάλλου γνωστό εδώ και καιρό πως η οικογένεια του κ. Γιώργου Γλου έχει συμμετοχή σε πολύ επιτυχημένα μαγαζιά εστίασης στον Πειραιά. Πάντως, οι αδελφοί Γλου το τελευταίο διάστημα εκτιμούν πως θα υπάρξουν περιθώρια για περαιτέρω κινήσεις από τη μεριά τους, καθώς μπορεί η κρίση να τους δυσκόλεψε πολύ, με αποτέλεσμα τη σημερινή κατάληξη της εταιρείας, όμως το concept των μαγαζιών με προσιτές τιμές στην ένδυση θα επανέλθει.

Η εμπορική δραστηριότητα της οικογένειας Γλου χρονολογείται από τη δεκαετία του 1950. Τότε ο Δημήτρης Γλου, πατέρας των Αντώνη και Γιώργου, είχε πάγκο μικροπωλητή στην οδό Γούναρη στον Πειραιά. Οι δύο γιοι του άνοιξαν μόλις το 1985 το πρώτο κατάστημα με είδη ένδυσης και αθλητικών ειδών στον Πειραιά. Αμφότεροι είναι αθεράπευτα ερωτευμένοι με τον Πειραιά, καθότι έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει εκεί, και φανατικοί οπαδοί του Ολυμπιακού, εξ ου και η παρουσία του κ. Γιώργου Γλου στο Δ.Σ. της ΠΑΕ Ολυμπιακός και μετέπειτα στο Δ.Σ. του Ερασιτέχνη. Η δεκαετία του 1990 ήταν για πολλούς «η περίοδος της αφθονίας». Κάπως έτσι, το 1994, οι αδελφοί Γλου αρχίζουν να δραστηριοποιούνται στη χονδρική αγορά αθλητικών ειδών, συνάπτοντας στη συνέχεια συνεργασία με την Puma. Εναν χρόνο προτού κάνει την εμφάνισή της η κρίση στην ελληνική οικονομία, το 2007, ο όμιλος Γλου διέθετε 59 καταστήματα στην Ελλάδα (από τα οποία 23 λειτουργούσαν με τη μέθοδο franchise) και ένα κατάστημα στα Τίρανα. Το δίκτυο μεγάλωσε τον επόμενο χρόνο, καθώς άνοιξαν δύο νέα καταστήματα «Quicksilver» και επεκτάθηκαν στη Θεσσαλονίκη, στη Μύκονο και στο Ηράκλειο Κρήτης. Ακολούθησε η Κύπρος -Λευκωσία και Λεμεσός- και αμέσως μετά ήρθε και η Ρουμανία, ενώ τα σχέδια για την εκτός συνόρων ανάπτυξη έδιναν κι έπαιρναν.         

    

ΟΜΙΛΟΣ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΛΑΪΝΟΠΟΥΛΟΣ
Πώς έχασε την αντιπροσωπία της Mercedes-Benz

Για τους λάτρεις του αυτοκινήτου, η Mercedes είναι συνυφασμένη με την οικογένεια Λαϊνόπουλου. Ολα αυτά όμως μέχρι φέτος. Κι αυτό διότι η γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία αποφάσισε να αποσύρει την εμπιστοσύνη της στην ελληνική αντιπροσωπία. Η μεγάλη ευκαιρία της Μrs Mercedes κυρίας Ολγας Λαϊνοπούλου, που πήγαινε στη Μύκονο μόνο με το σκάφος ή το ελικόπτερό της, ήταν τα Smart. Η εταιρεία της μέσα σε μια διετία έφτασε να σπάει το ένα ρεκόρ πωλήσεων πίσω από το άλλο χάρη στο μικρό αυτοκινητάκι πόλης. Η ελεύθερη πτώση όμως της αγοράς βρήκε την κυρία Λαϊνοπούλου και τον αδελφό της Μανώλη να ψάχνουν εναλλακτικές λύσεις κλεισμένοι στο σπίτι τους στο Παλαιό Ψυχικό, μία βίλα την οποία όσοι έχουν δει περιγράφουν σαν την έπαυλη των Κάριγκτον στη «Δυναστεία». Η διορατική Ολγα φαίνεται πως είχε πλέον προσκολληθεί εντελώς στην οικογένεια που δημιούργησε με τον επιχειρηματία κ. Δημοσθένη Γεωργακόπουλο, ενώ ο μικρός της αδελφός δεν είχε ακόμα τα φόντα για να αναλάβει τα ηνία. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η πάντοτε μετρημένη Ηλέκτρα Λαϊνοπούλου, η οποία άτυπα κατείχε τα ηνία του γκρουπ μετά τον θάνατο του συζύγου της και η οποία συμβούλευε τα δυο της παιδιά, το 2010 πέθανε αφήνοντας κενό. Λέγεται ότι ο θάνατος του Ιωάννη Λαϊνόπουλου από καρδιά, πάνω σε ένα deal με τη Mercedes, σήμανε και την αρχή του τέλους για την εταιρεία τους.

Ο Ιωάννης Λαϊνόπουλος γεννήθηκε το 1925 στη Γάγγρα Καυκάσου. Ξεκίνησε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, για να τις συνεχίσει στην Αυστρία, όπου και τελείωσε την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Βιέννης. Αν και τελείωσε την Ιατρική, τον κέρδισε ο επιχειρηματικός στίβος, όπου και εισήλθε το 1957. Το έτος αυτό βρίσκεται στην Αθήνα, όπου ασχολείται με την εμπορία διάφορων βιομηχανικών ειδών αυστριακών εταιρειών (κομπρεσέρ, ακουστικά βαρηκοΐας κ.ά.). Ο Ιωάννης Λαϊνόπουλος δημιούργησε έναν πανίσχυρο όμιλο επιχειρήσεων, που απλώνει τις δραστηριότητές του σε πολλούς τομείς της επιχειρηματικής ζωής. Στις εταιρείες του γκρουπ του εντάσσονται οι Promot Λαϊνόπουλος, που υπήρξε μέχρι και φέτος ο σημαντικότερος dealer της Mercedes-Benz Hellas πανελλαδικά, η Compact Lain, η οποία διευθύνεται από την κυρία Ολγα Λαϊνοπούλου και αντιπροσωπεύει στην Ελλάδα τα αυτοκίνητα Smart, η εταιρεία LainAir, που αντιπροσωπεύει τα ελικόπτερα Eurocopter, η Eurolain, που ασχολείται με τη μακροχρόνια μίσθωση και ενοικίαση αυτοκινήτων Mercedes και Smart, η ΒΙΕΜ Austria Oil, που δραστηριοποιείται στον τομέα εμπορίας των λιπαντικών, και οι εταιρείες Sany, OMV, Komptech, Economos, Holder κ.ά.

   

ΦΑΓΕ
Εγκατέλειψε την Ελλάδα την πιο κρίσιμη εποχή

Οι μεγάλοι Ελληνες φαίνονται στα δύσκολα. Αν κρίνουμε, λοιπόν, από την απόφαση της οικογένειας Φιλίππου, σε μια περίοδο εθνικά κρίσιμη, να μεταναστεύσει φορολογικά στο Λουξεμβούργο, τότε σίγουρα τους «γιαουρτάδες» κυρίους Κυριάκο και Γιάννη Φιλίππου και τον γιο του τελευταίου, που διοικεί τη ΦΑΓΕ, κ. Θανάση Φιλίππου, δεν θα τους κατατάξουμε στους εθνικούς ευεργέτες. Σε μια εποχή όπου η χώρα χρειάζεται όσο ποτέ τη στήριξη των μεγάλων βιομηχανιών της, μια ιστορική εταιρεία επιλέγει να μεταφέρει την έδρα της στο Λουξεμβούργο. Η ΦΑΓΕ, σε καιρό κρίσης, στέλνει το λάθος μήνυμα, αποδυναμώνοντας την παρουσία της στην Ελλάδα και επιλέγοντας το Λουξεμβούργο ως βάση της. Η Fage Luxembourg, η νέα εταιρεία συμμετοχών, θα αποτελεί πλέον τη μητρική η οποία θα έχει το γενικό πρόσταγμα, τη στιγμή που στη χώρα μας παραμένει πλέον ως θυγατρική η ΦΑΓΕ Dairy Industry. Αξίζει να σταθούμε στη δήλωση του διευθύνοντος συμβούλου της εταιρείας κ. Θανάση Φιλίππου, ο οποίος σε σχετική ανακοίνωση υποστηρίζει ότι «η (παραπάνω) αναδιάρθρωση βασίζεται στην ελληνική μας κληρονομιά». Θα είχε ενδιαφέρον να μας εξηγήσει ο κ. Φιλίππου τι σχέση έχει η ελληνική μας κληρονομιά με το Λουξεμβούργο.

CAROUZOS
Η ατυχία τού να λέγεσαι Καρούζος 

Μέχρι πριν από 20 ημέρες, η οικογένεια Καρούζου ζούσε στον αστερισμό της αρνητικής είδησης του χαμού του ιδρυτή της γνωστής φίρμας στην ένδυση, Αντώνη Καρούζου, ενός επιχειρηματία που ξεκίνησε από το Ηράκλειο της Κρήτης και μέσα από έντιμο μα συνάμα δύσκολο δρόμο δημιούργησε μια αυτοκρατορία στον κλάδο του ρούχου. Μια δεύτερη αρνητική είδηση ήταν η ανάγκη προσφυγής στο άρθρο 99 από την καλή εταιρεία, καθώς οι Ελληνες άλλαξαν τις αγοραστικές τους συνήθειες με αποτέλεσμα να υπάρξουν πλήγματα στην ένδυση. Από μόνα τους τα παραπάνω ήταν αρκετά. Ποιος θα το ’λεγε όμως πως η οικογένεια του Αντώνη Καρούζου θα βρισκόταν σήμερα στην άβολη ομολογουμένως θέση να απολογείται για κάτι που δεν φταίει: τον βίο και την πολιτεία του αδελφού (και μαύρου προβάτου εδώ και δεκαετίες της κρητικής φαμίλιας) του Αντώνη Καρούζου, γνωστού κατασκευαστή κ. Γιάννη Καρούζου. Ενός ανθρώπου με τον οποίο οι γιοι του επιχειρηματία της ένδυσης όχι μόνο δεν έχουν σχέσεις, αλλά στο παρελθόν λίγο έφτασε να τον πάνε στα δικαστήρια. Γνωστή εξάλλου υπήρξε η διαμάχη των δύο αδελφών, με αποτέλεσμα ο κ. Γιάννης Καρούζος να μην παραβρεθεί καν στην κηδεία του αδελφού του. Οπως και να ’χει, το να κριθεί η εταιρεία ένδυσης Carouzos από τα έργα του ανθρώπου που άλλαζε τις offshore σαν τα πουκάμισα και όχι από τις επιχειρηματικές της πρακτικές και τα περιθώρια βιωσιμότητά της είναι κάτι που φοβίζει τη διοίκησή της. Ο Αντώνης Καρούζος, αφού ξεκίνησε τη διαδρομή του από τη μετεμφυλιακή Κρήτη του ’50, ήρθε στην Κυψέλη (την τότε Μέκκα του εγχώριου jet set), όπου άνοιξε το πρώτο του μαγαζί το 1972 σε ηλικία μόλις 24 ετών, για να συνεχίσει τα «ταξίδια» του στην Ιταλία, όπου το 1974 υπέγραψε αποκλειστική συνεργασία με την εταιρεία μόδας Ermenegildo Zegna για τη Θεσσαλονίκη, το Κολωνάκι, το Ψυχικό αλλά και την αγαπημένη του Μύκονο, την οποία φρόντιζε να επισκέπτεται παρέα με τη σύζυγό του Σοφία και τους δύο γιους του, Μανόλη και Βασίλη. Η συμφωνία με τη Zegna ήταν εκείνη που έδωσε φτερά στον Κρητικό επιχειρηματία και τον απογείωσε καθώς ήδη στη δεκαετία του ’70 οι Ελληνες καταναλωτές έστρεφαν το βλέμμα τους δειλά αλλά σταθερά στις δυτικές αγορές. Αλμα στην επιχειρηματική πορεία του μετρ της ανδρικής αλλά κατόπιν και γυναικείας μόδας υπήρξε το άνοιγμα των δραστηριοτήτων του σε μεγάλους διεθνείς οίκους, τους οποίους αντιπροσώπευσε αποκλειστικά στην Ελλάδα, όπως η φίρμα Valentino που στα 80s απογείωσε τον όμιλό του. Πολιτικοί, καλλιτέχνες, κορυφαίοι επιχειρηματίες και τραπεζίτες περνούσαν από το κατάστημά του στη συμβολή των οδών Σόλωνος και Κανάρη ή κατόπιν σε αυτά της Σταδίου ή της Πατριάρχου Ιωακείμ. Εκεί έβρισκαν τις κορυφαίες φίρμες ένδυσης και πολλά αξεσουάρ, που πρώτη η Carouzos παρουσίαζε στη χώρα. Οπως λένε μάλιστα αυτοί που ξέρουν, κάποτε στη δεκαετία του '90 και στις αρχές του 2000 ακόμα, ακόμη και το να κυκλοφορείς στο κολωνάκι με μία σακούλα με τη φίρμα Carouzos ήταν δήλωση lifestyle. Η οικογένεια δεν ήταν ιδιαίτερα γνωστή στα κοσμικά, φρόντιζε όμως πάντα να έχει ό,τι καλύτερο και πιο ακριβό στα καλέσματά της.

PHILKERAM JOHNSON
Τίτλοι τέλους

Ο στενός φίλος του εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή αλλά και του Καραμανλή του νεότερου, ο βιομήχανος που φλέρταρε με τα κοινά και την προεδρία του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος και σε όλη του τη ζωή δεν έδωσε κανένα δικαίωμα, ξαφνικά στα 81 του βρέθηκε υπόλογος. Το να βρεθεί κανείς σε τόσο δυσχερή θέση σε τέτοια ηλικία είναι πραγματικά πολύ βαρύ, ιδιαίτερα όταν ο κ. Γιώργος Φιλίππου υπήρξε, εκτός των άλλων, και πρότυπο εργοδότη ως ιδιοκτήτης μιας από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, με εξαγωγές σε όλο τον πλανήτη και 500 άτομα απασχολούμενους. Η σύλληψη του προέδρου της Philkeram Johnson κ. Φιλίππου για χρέη που αφορούσαν μη απόδοση ΦΠΑ ύψους 293.505 ευρώ ήταν κάτι παραπάνω από χαστούκι.

Η Philkeram Johnson Α.Ε. ιδρύθηκε το 1962 από την οικογένεια Φιλίππου και τον κ. Χρήστο Κωνσταντόπουλο στην περιοχή Πατριαρχικό Θεσσαλονίκης. Ξεκίνησε πρώτη στην Ελλάδα την παραγωγή κεραμικών πλακιδίων με 18 άτομα και παραγωγή 80.000 τ.μ. τον χρόνο κι έφτασε στα 5 εκατομμύρια τόνους.

Οπως όλες οι μεγάλες παραγωγικές μονάδες της Θεσσαλονίκης, έβαλε λουκέτο έπειτα από μακροχρόνιες κινητοποιήσεις των εργαζομένων, αφήνοντας χρέη προς το Δημόσιο, για τα οποία συνελήφθη ο κ. Φιλίππου. Πρωτύτερα η εταιρεία είχε υποβάλει αίτηση πτώχευσης, καθώς έχει αναστείλει την παραγωγική δραστηριότητά της, αν και τον Οκτώβριο του 2008 εγκαινίασε μια νέα σύγχρονη μονάδα. Η κρίση από το 2009 κυριολεκτικά τσάκισε την οικογενειακή εταιρεία, η οποία αναγκάστηκε να κάνει περισσότερες από 60 απολύσεις. Η πορεία της ήταν προδιαγεγραμμένη. Κι αυτό για δύο λόγους. Ο πρώτος έχει να κάνει με τη συνολική κρίση της οικοδομικής δραστηριότητας που παρέσυρε την επιχείρηση και ο δεύτερος είναι πιο προσωπικός και αφορά στη διαδοχή της εταιρείας από τις δύο κόρες του επιχειρηματία. Και είναι αλήθεια πως η ανάληψη δράσης από τη δεύτερη γενιά Φιλίππου οδήγησε στην παρακμή, αφού οι κόρες του επιχειρηματία περισσότερο νοιάζονταν, όπως λένε οι κύκλοι της Μακεδονίας, για την προσωπική τους ζωή παρά για τη δουλειά.

Αυτοί που δίνουν τη μάχη ακόμα

ΧΟΝΤΟΣ
Η κρίση έφερε διχόνοια

Μια πάλαι ποτέ ενωμένη φαμίλια φαίνεται πιο διχασμένη από ποτέ εξαιτίας της γκρίνιας που έφερε η κρίση λόγω της πτώσης της αγοράς των καλλυντικών. Ο όμιλος Hondos Center, ο πιο αναγνωρίσιμος ίσως στα προϊόντα προσωπικής φροντίδας, εμφανίζει απώλειες σε σχέση με την αγορά (παρουσιάζει πτώση τζίρου της τάξης του 20%) διάγοντας κι αυτός με τη σειρά του δύσκολες στιγμές. Δεν είναι τυχαίες οι πληροφορίες που αναφέρουν πως η ως τώρα άριστη σχέση της οικογένειας Χόντου με τις τράπεζες παρουσίασε για πρώτη φορά προβλήματα, τα οποία οφείλονται κυρίως στην ασυνεννοησία των μελών της, αλλά και στην ευρύτερα κακή εικόνα της αγοράς. Αν και η αλυσίδα εκφράζει αισιοδοξία, η αλήθεια είναι πως στην περίπτωση που ένας από τους πέντε αδελφούς «πέσει», πολύ δύσκολα οι υπόλοιποι τέσσερις θα καταφέρουν να μην ακολουθήσουν. Κι αυτό διότι, είτε το θέλουν κάποια αδέλφια της δυναστείας είτε όχι, ενδεχόμενο λουκέτο σε καταστήματα με το όνομα της επιχείρησης θα σημάνει συνολικό καταποντισμό. Για την οικογένεια Χόντου ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά. Μάλιστα, όποτε γράφτηκε κάτι, τα πέντε αδέλφια απάντησαν είτε με διάψευση είτε με… εξώδικα! Τα πέντε αδέρφια (Νίκος, Γιώργος, Κώστας, Γιάννης, Αργύρης) αλλά και τα υπόλοιπα μέλη των οικογενειών τους, όπως ο κ. Στέφανος Κωστούλας που τρέχει τα πολυκαταστήματα του κέντρου, δεν αγαπούν τη δημοσιότητα. Η οικογένεια έλκει την καταγωγή της από τα Αγραφα της Ευρυτανίας. Η εταιρεία ιδρύθηκε το 1967. Στη δεκαετία του ’90 οι ρυθμοί ανάπτυξης του κλάδου ενισχύθηκαν σημαντικά. Η δομή του ομίλου δεν είναι συνηθισμένη, καθώς υπάρχουν ξεχωριστές ιδιοκτησίες και εξ αυτού του λόγου είναι πολύ δύσκολο να σχηματιστεί ενιαία εικόνα για τις επιδόσεις του ομίλου.

Ηλεκτρονική
Ο «Αλέκος» αντιστέκεται 

Κατάφερε να κάνει μόδα το σλόγκαν του σε τέτοιον βαθμό ώστε η έκφραση «Ελα, Αλέκο» να θεωρείται συνώνυμη της αλυσίδας του. Ο «Αλέκος» του κ. Γιάννη Στρούτση, δηλαδή η εταιρεία Ηλεκτρονική, σήμερα δίνει μάχη με τον χρόνο, κόντρα στις δυσκολίες της αγοράς, η οποία βουλιάζει με πτώση τζίρου κοντά στο 50% αλλά και με μια φορολογική υπόθεση ύψους 79,5 εκατ. ευρώ. Αρχικός στόχος του κ. Στρούτση είναι η αλυσίδα ηλεκτρικών ειδών να κατορθώσει μέχρι το 2015 να βγει σε… ξέφωτο. Βέβαια η εταιρεία για τρίτη συνεχόμενη χρονιά παραμένει ζημιογόνος, με τις ζημίες να διαμορφώνονται στα 10 εκατ. ευρώ και τις πωλήσεις της να υποχωρούν κατά 22,4%, στα 100 εκατ. ευρώ. Για την εξασφάλιση ρευστότητας ο κ. Στρούτσης το τελευταίο διάστημα έχει ρίξει το βάρος του στις περικοπές των λειτουργικών δαπανών, περιορίζοντας τον αριθμό των καταστημάτων του.     

Πρόβλημα, όμως, αντιμετωπίζει η εταιρεία και με το πρόστιμο ύψους 79,5 εκατ. ευρώ που της επιβλήθηκε για φερόμενη λήψη και εν συνεχεία έκδοση εικονικών, ως προς τις συναλλαγές, τιμολογίων, συνολικού ύψους 39,7 εκατ. ευρώ την περίοδο 2006-2009. Η διοίκηση της εταιρείας ως προς αυτό το θέμα παραμένει αισιόδοξη και έχει καταθέσει προσφυγή στα αρμόδια διοικητικά δικαστήρια προκειμένου να ακυρωθούν τα πρόστιμα.

Φωκάς
Οδηγείται στην αγκαλιά της Αττικά Α.Ε. 

Σε επαφές για την εξαγορά των πολυκαταστημάτων «Fokas» βρίσκεται εσχάτως η διοίκηση της Αττικά Πολυκαταστήματα Α.Ε., η οποία λειτουργεί τα πολυκαταστήματα «attica». Η τελική απόφαση αναμένεται τις επόμενες ημέρες. Κατά τη χρήση του 2011 οι πωλήσεις της Οδυσσεύς Φωκάς Α.Ε. υποχώρησαν στα 48,9 εκατ. ευρώ, από 69 εκατ. το 2010, ενώ οι ζημίες της διατηρήθηκαν αμείωτες στα 7 εκατ. ευρώ. Το όλο σχέδιο θα κριθεί από το εάν θα δώσουν την έγκρισή τους οι πιστώτριες τράπεζες, αφού με την απόσχιση αυτών των καταστημάτων η θεσσαλονικιώτικη εταιρεία θα χάσει και τα ισχυρότερα σημεία πωλήσεών της. Η νέα εταιρεία θα αναλάβει μέρος των υποχρεώσεων της Φωκάς Α.Ε., ενώ η πρόταση προβλέπει και τη συμμετοχή στο μετοχικό κεφάλαιο της καινούριας επιχείρησης.

Sprider Stores
Μάχη με τον χρόνο και τους εργαζομένους

Μάχη δίνει η διοίκηση των Sprider Stores για να κρατήσει την αλυσίδα καταστημάτων και τον όμιλο στη ζωή. Ο κ. Σάκης Χατζηιωάννου είχε κατανοήσει ήδη από το 2009 την επερχόμενη κρίση και είχε προχωρήσει σε κινήσεις εξυγίανσης όμως μια σειρά από μεγάλες ατυχίες, όπως οι καταστροφικές πυρκαγιές που έπληξαν το γκρουπ, δυσχέρανε τις προσπάθειες. Για την εταιρεία οι επόμενοι μήνες είναι κρίσιμοι και η μάχη αφορά στην εμπιστοσύνη που πρέπει να ανακτηθεί τόσο ως προς το εργατικό δυναμικό  της εταιρείας όσο και ως προς την αγορά.