Νέα ήθη στην Ελλάδα των μνημονίων
Πτυχιούχοι κάνουν τα γυμνά μοντέλα για 1000 ευρώ...
Πριν από μερικές εβδομάδες δημοσιεύθηκε σε ιστοσελίδα αγγελία, η οποία
προσκαλούσε «σε εκδήλωση ενδιαφέροντος για την ανάθεση συμβάσεων έργου
διάρκειας πέντε μηνών, 16 μοντέλων για εικαστική πόζα (γυμνή) για τις
ανάγκες των εργαστηρίων Ζωγραφικής, Γλυπτικής και Χαρακτικής».
Περίπου εκατό νέοι εκδήλωσαν ενδιαφέρον.
Το συγκλονιστικό είναι ότι δεν επρόκειτο για ανθρώπους χωρίς επαγγελματικά εφόδια, αλλά για νέους πτυχιούχους οι οποίοι έλαβαν την απόφαση "να βγουν από τα ρούχα τους" για να καλύψουν τις οικονομικές τους ανάγκες.
Αυτό που αποτέλεσε το μεγαλύτερο δέλεαρ για την υποβολή των αιτήσεων, ήταν ότι ο μηνιαίος μισθός των μοντέλων άγγιζε τα 1000 ευρώ. Το «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ» βρέθηκε στη Σχολή και μίλησε με τους πρώτους «επιτυχόντες» της εικαστικής πόζας, οι οποίοι αποκάλυψαν ότι ο βασικότερος λόγος που τους ώθησε να ποζάρουν γυμνοί ήταν τα χρήματα.
Μπορεί υπό άλλες συνθήκες οι περισσότεροι να σκέφτονταν, ότι η γυμνή έκθεση του σώματός τους μπροστά στα μάτια δεκάδων φοιτητών θα ήταν κάτι που δεν θα το έκαναν ποτέ, αλλά η δύσκολη οικονομική κατάσταση που βιώνει η πλειονότητα των νέων, δεν τους δίνει πολλές επιλογές. Μαθηματικοί, ηθοποιοί, σκηνοθέτες, αρχιτέκτονες, πολιτικοί μηχανικοί, είναι κάποιοι από τους δεκάδες ενδιαφερόμενους που κατέθεσαν τα βιογραφικά τους. «Ήταν κάτι τελείως πρωτόγνωρο για εμάς. Μέσα σε μια μόνο ημέρα συγκεντρώσαμε περίπου εξήντα βιογραφικά παιδιών με σπουδές, με μεταπτυχιακά, με διδακτορικά. Παρόλο που η προθεσμία για την κατάθεση των βιογραφικών έληξε την Πέμπτη υπήρχαν ακόμα παιδιά που έπαιρναν τηλέφωνο και ρωτούσαν εάν μπορούν να υποβάλλουν μια συμπληρωματική αίτηση», εξηγεί ο αντιπρύτανης της Σχολής κ Πάνος Χαραλάμπους.
Οι «καλλοτεχνίτες» όπως αποκαλούνται στους φοιτητικούς κύκλους οι σπουδαστές της Σχολή Καλών Τεχνών έχουν μια διαφορετική οπτική της καθημερινότητας. Έχουν το προτέρημα να αποτυπώνουν την προσωπική τους αντίληψη για την κοινωνικο-οικονομική πραγματικότητα είτε πάνω στον καμβά είτε μέσω ενός γλυπτού. Η αίθουσα, ή όπως θέλουν να το αποκαλούν, το εργαστήρι είναι γεμάτο από φοιτητές οι οποίοι κάνουν τις τελευταίες προσαρμογές στα καβαλέτα τους. Μπροστά τους βρίσκονται παλέτες με χρώματα, πινέλα, κάρβουνα ζωγραφικής και τα πάντα στην αίθουσα έρχονται για να θυμίσουν στον επισκέπτη ότι αυτή την δύσκολη οικονομική περίοδο, υπάρχουν κάποια μέρη που έχουν ακόμα χρώμα. Χέρια, ρούχα, ποδιές, είναι όλα καλυμμένα με μπογιές. Οι καμβάδες των φοιτητών έχουν σχηματίσει ένα ημικύκλιο και μετά από μερικά λεπτά η οχλαγωγία στο εργαστήρι σταματά. Στην «κεντρική» σκηνή ανεβαίνει ο Δήμος, βγάζει όλα του τα ρούχα, κάθεται σε μια υπερυψωμένη καρέκλα, παίρνει την πόζα που του έχουν πει, και τα τελάρα παίρνουν φωτιά. Ο Δήμος είναι ένας εκ των 16 νέων μοντέλων που θα στελεχώνουν για τους επόμενους πέντε μήνες τη Σχολή Καλών Τεχνών.
Περίπου εκατό νέοι εκδήλωσαν ενδιαφέρον.
Το συγκλονιστικό είναι ότι δεν επρόκειτο για ανθρώπους χωρίς επαγγελματικά εφόδια, αλλά για νέους πτυχιούχους οι οποίοι έλαβαν την απόφαση "να βγουν από τα ρούχα τους" για να καλύψουν τις οικονομικές τους ανάγκες.
Αυτό που αποτέλεσε το μεγαλύτερο δέλεαρ για την υποβολή των αιτήσεων, ήταν ότι ο μηνιαίος μισθός των μοντέλων άγγιζε τα 1000 ευρώ. Το «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ» βρέθηκε στη Σχολή και μίλησε με τους πρώτους «επιτυχόντες» της εικαστικής πόζας, οι οποίοι αποκάλυψαν ότι ο βασικότερος λόγος που τους ώθησε να ποζάρουν γυμνοί ήταν τα χρήματα.
Μπορεί υπό άλλες συνθήκες οι περισσότεροι να σκέφτονταν, ότι η γυμνή έκθεση του σώματός τους μπροστά στα μάτια δεκάδων φοιτητών θα ήταν κάτι που δεν θα το έκαναν ποτέ, αλλά η δύσκολη οικονομική κατάσταση που βιώνει η πλειονότητα των νέων, δεν τους δίνει πολλές επιλογές. Μαθηματικοί, ηθοποιοί, σκηνοθέτες, αρχιτέκτονες, πολιτικοί μηχανικοί, είναι κάποιοι από τους δεκάδες ενδιαφερόμενους που κατέθεσαν τα βιογραφικά τους. «Ήταν κάτι τελείως πρωτόγνωρο για εμάς. Μέσα σε μια μόνο ημέρα συγκεντρώσαμε περίπου εξήντα βιογραφικά παιδιών με σπουδές, με μεταπτυχιακά, με διδακτορικά. Παρόλο που η προθεσμία για την κατάθεση των βιογραφικών έληξε την Πέμπτη υπήρχαν ακόμα παιδιά που έπαιρναν τηλέφωνο και ρωτούσαν εάν μπορούν να υποβάλλουν μια συμπληρωματική αίτηση», εξηγεί ο αντιπρύτανης της Σχολής κ Πάνος Χαραλάμπους.
Οι «καλλοτεχνίτες» όπως αποκαλούνται στους φοιτητικούς κύκλους οι σπουδαστές της Σχολή Καλών Τεχνών έχουν μια διαφορετική οπτική της καθημερινότητας. Έχουν το προτέρημα να αποτυπώνουν την προσωπική τους αντίληψη για την κοινωνικο-οικονομική πραγματικότητα είτε πάνω στον καμβά είτε μέσω ενός γλυπτού. Η αίθουσα, ή όπως θέλουν να το αποκαλούν, το εργαστήρι είναι γεμάτο από φοιτητές οι οποίοι κάνουν τις τελευταίες προσαρμογές στα καβαλέτα τους. Μπροστά τους βρίσκονται παλέτες με χρώματα, πινέλα, κάρβουνα ζωγραφικής και τα πάντα στην αίθουσα έρχονται για να θυμίσουν στον επισκέπτη ότι αυτή την δύσκολη οικονομική περίοδο, υπάρχουν κάποια μέρη που έχουν ακόμα χρώμα. Χέρια, ρούχα, ποδιές, είναι όλα καλυμμένα με μπογιές. Οι καμβάδες των φοιτητών έχουν σχηματίσει ένα ημικύκλιο και μετά από μερικά λεπτά η οχλαγωγία στο εργαστήρι σταματά. Στην «κεντρική» σκηνή ανεβαίνει ο Δήμος, βγάζει όλα του τα ρούχα, κάθεται σε μια υπερυψωμένη καρέκλα, παίρνει την πόζα που του έχουν πει, και τα τελάρα παίρνουν φωτιά. Ο Δήμος είναι ένας εκ των 16 νέων μοντέλων που θα στελεχώνουν για τους επόμενους πέντε μήνες τη Σχολή Καλών Τεχνών.
Δήμος Μαμαλούδης
Είμαι 29 χρονών και είναι η πέμπτη ημέρα που έρχομαι στη Σχολή για να ποζάρω. Είναι κάτι πολύ δύσκολο και ιδιαίτερα όταν έχεις μεγαλώσει με ένα συγκεκριμένο τρόπο σκέψης που τέτοια θέματα θεωρούνται ταμπού θέλει μεγάλο θάρρος, ειδικά για εμένα που δεν έχω και καλή εικόνα για τον εαυτό μου. Ωστόσο ο λόγος που το κάνω, είναι γιατί έχω οικονομική ανάγκη. Τα χρήματα που δίνει η Σχολή είναι πάρα πολύ καλά και νιώθω ότι προσφέρω κάτι στους φοιτητές που είχαν πάνω από ένα χρόνο να έχουν κάποιο μοντέλο. Όταν βλέπεις τα μάτια όλων να είναι επάνω σου και να δημιουργούν μέσα από εσένα, τότε νιώθεις καλύτερα, νιώθεις ότι προσφέρεις. Εδώ δεν ήρθα για να σε κρίνουν αλλά για να βοηθήσω τον εαυτό μου και τους φοιτητές. Το βασικό μου επάγγελμα είναι σκηνοθέτης και ηθοποιός αλλά δυστυχώς όταν υπάρχει κρίση το πρώτο πράγμα που θα σκεφτεί ο οποιοσδήποτε να κόψει θα είναι η διασκέδαση. Κατ επέκταση ο κόσμος δεν θα πάει εύκολα θέατρο άρα και εμείς βρισκόμαστε αυτομάτως σε μια δύσκολη οικονομική κατάσταση.
Κατσιναβάκη Αναστασία
Είμαι ηθοποιός και αυτή τη στιγμή εργάζομαι σε ένα θέατρο. Ο λόγος που επέλεξα να κάνω κάτι τέτοιο είναι πάρα πολύ απλός, το χρηματικό πόσο ήταν πάρα πολύ καλό. Πλέον αυτό θα αποτελέσει και τα βασικό μου εισόδημα. Διάβασα για την αγγελία σε μια ιστοσελίδα και επειδή δεν τα βγάζουμε πέρα αποφάσισα να υποβάλλω και εγώ το βιογραφικό μου με την ελπίδα ότι θα με καλούσαν. Πράγματι με πήραν την προηγούμενη Δευτέρα και εδώ και πέντε μέρες τα πρωινά μου βρίσκομαι εδώ. Μπορεί για μερικούς να φαίνεται απλό, αλλά η ακινησία είναι δύσκολη, ταυτόχρονα όμως για εμένα αποτελεί και μια άσκηση. Είναι η πρώτη φορά που ποζάρω γυμνή και μπορώ να πω ότι η αρχική ψυχρολουσία έχει αρχίσει και σιγά- σιγά να φεύγει. Ευτυχώς οι φοιτητές και οι καθηγητές με βοήθησαν πολύ, αλλά το να σε κοιτούν επίμονα όπως και να το πει κανείς, είναι δύσκολο. Ωστόσο πρόκειται για ένα πολύ προφυλαγμένο περιβάλλον και οι φοιτητές το αγαπούν αυτό που κάνουν και έχουν την ικανότητα να το χειριστούν με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο.
Έλλη Δημοπούλου
Έχω τελειώσει τη σχολή εφαρμοσμένων μαθηματικών του Πολυτεχνείου αλλά από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου η τέχνη ήταν πάντα κάτι που με συγκινούσε. Με ενδιαφέρει πάρα πολύ η φωτογραφία και η ζωγραφική και αυτός ήταν και ένας λόγος που πήγα και κατέθεσα το βιογραφικό μου. Είδα την αγγελία σχετικά με τα μοντέλα που ζητούσε η Σχολή και εκτός από το χρηματικό κίνητρο για εμένα υπήρχε και το εικαστικό κίνητρο. Πραγματικά τα 1000 ευρώ είναι κάτι που προσέλκυσε αρκετό κόσμο. Απλά να σημειωθεί ότι πρόκειται για το μεικτό ποσό, όχι το καθαρό Ωστόσο για τις ημέρες μας αυτά τα χρήματα είναι πολύ καλά. Έχω πάρει το πτυχίο μου εδώ και κάποιους μήνες και θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που κατάφερα και βρήκα ένα παιδάκι να του κάνω ιδιαίτερα, αλλά όπως είναι λογικό τα χρήματα που κερδίζω δε φτάνουν ούτε για να καλύψω τις βασικές μου ανάγκες.
Είμαι 29 χρονών και είναι η πέμπτη ημέρα που έρχομαι στη Σχολή για να ποζάρω. Είναι κάτι πολύ δύσκολο και ιδιαίτερα όταν έχεις μεγαλώσει με ένα συγκεκριμένο τρόπο σκέψης που τέτοια θέματα θεωρούνται ταμπού θέλει μεγάλο θάρρος, ειδικά για εμένα που δεν έχω και καλή εικόνα για τον εαυτό μου. Ωστόσο ο λόγος που το κάνω, είναι γιατί έχω οικονομική ανάγκη. Τα χρήματα που δίνει η Σχολή είναι πάρα πολύ καλά και νιώθω ότι προσφέρω κάτι στους φοιτητές που είχαν πάνω από ένα χρόνο να έχουν κάποιο μοντέλο. Όταν βλέπεις τα μάτια όλων να είναι επάνω σου και να δημιουργούν μέσα από εσένα, τότε νιώθεις καλύτερα, νιώθεις ότι προσφέρεις. Εδώ δεν ήρθα για να σε κρίνουν αλλά για να βοηθήσω τον εαυτό μου και τους φοιτητές. Το βασικό μου επάγγελμα είναι σκηνοθέτης και ηθοποιός αλλά δυστυχώς όταν υπάρχει κρίση το πρώτο πράγμα που θα σκεφτεί ο οποιοσδήποτε να κόψει θα είναι η διασκέδαση. Κατ επέκταση ο κόσμος δεν θα πάει εύκολα θέατρο άρα και εμείς βρισκόμαστε αυτομάτως σε μια δύσκολη οικονομική κατάσταση.
Κατσιναβάκη Αναστασία
Είμαι ηθοποιός και αυτή τη στιγμή εργάζομαι σε ένα θέατρο. Ο λόγος που επέλεξα να κάνω κάτι τέτοιο είναι πάρα πολύ απλός, το χρηματικό πόσο ήταν πάρα πολύ καλό. Πλέον αυτό θα αποτελέσει και τα βασικό μου εισόδημα. Διάβασα για την αγγελία σε μια ιστοσελίδα και επειδή δεν τα βγάζουμε πέρα αποφάσισα να υποβάλλω και εγώ το βιογραφικό μου με την ελπίδα ότι θα με καλούσαν. Πράγματι με πήραν την προηγούμενη Δευτέρα και εδώ και πέντε μέρες τα πρωινά μου βρίσκομαι εδώ. Μπορεί για μερικούς να φαίνεται απλό, αλλά η ακινησία είναι δύσκολη, ταυτόχρονα όμως για εμένα αποτελεί και μια άσκηση. Είναι η πρώτη φορά που ποζάρω γυμνή και μπορώ να πω ότι η αρχική ψυχρολουσία έχει αρχίσει και σιγά- σιγά να φεύγει. Ευτυχώς οι φοιτητές και οι καθηγητές με βοήθησαν πολύ, αλλά το να σε κοιτούν επίμονα όπως και να το πει κανείς, είναι δύσκολο. Ωστόσο πρόκειται για ένα πολύ προφυλαγμένο περιβάλλον και οι φοιτητές το αγαπούν αυτό που κάνουν και έχουν την ικανότητα να το χειριστούν με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο.
Έλλη Δημοπούλου
Έχω τελειώσει τη σχολή εφαρμοσμένων μαθηματικών του Πολυτεχνείου αλλά από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου η τέχνη ήταν πάντα κάτι που με συγκινούσε. Με ενδιαφέρει πάρα πολύ η φωτογραφία και η ζωγραφική και αυτός ήταν και ένας λόγος που πήγα και κατέθεσα το βιογραφικό μου. Είδα την αγγελία σχετικά με τα μοντέλα που ζητούσε η Σχολή και εκτός από το χρηματικό κίνητρο για εμένα υπήρχε και το εικαστικό κίνητρο. Πραγματικά τα 1000 ευρώ είναι κάτι που προσέλκυσε αρκετό κόσμο. Απλά να σημειωθεί ότι πρόκειται για το μεικτό ποσό, όχι το καθαρό Ωστόσο για τις ημέρες μας αυτά τα χρήματα είναι πολύ καλά. Έχω πάρει το πτυχίο μου εδώ και κάποιους μήνες και θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που κατάφερα και βρήκα ένα παιδάκι να του κάνω ιδιαίτερα, αλλά όπως είναι λογικό τα χρήματα που κερδίζω δε φτάνουν ούτε για να καλύψω τις βασικές μου ανάγκες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου